Deze tekst is nog maar pas opgestart en zelfs het onderwerp is nog niet helemaal duidelijk, laat staan de titel.
Het kan specifiek rond psychopaten gaan en wat er mee in verbinding staat, het kan ook meer algemeen rond psychische ziektes gaan en het kan ook ... vastlopen en/of blijven liggen.

Wat er momenteel staat is nog vrij rommelig en helemaal niet af.

Ziektes van het denken

Waarom hebben er momenteel - anno januari 2016 - zoveel mensen psychische ziektes, zoals ADHD, psychopathie, dementie, burn out, vrij extreme stress, tal van allergieën, dyslexie en zo meer?
Er zijn redenen waarom je kunt zeggen: vroeger was het ook zo. Dit is ten dele waar, maar het was lang niet zo erg. Je kunt er gewoon niet naast kijken: er is een forse toename aan mensen met psychische problemen.
Een voorbeeld, maar dan in een totaal andere context. Een wonder dat wij nog leven! Vroeger was er ongeveer geen voedselcontrole. Stel je dit vandaag eens voor! Stel je voor dat er momenteel plots geen voedselcontrole meer is! Binnen de maand zijn we ongeveer allemaal dood! Conclusie: het is gewoon niet waar dat je alles kan verklaren aan de hand van argumenten zoals "vroeger bestond dit ook allemaal, maar het werd nauwelijks of niet eens waargenomen". Dit verklaart niet waarom het wonder geschied is dat onze ouders en grootouders nog leven toen er nog ongeveeer geen voedselcontrole was.

Over tal van zaken is er al genoeg geschreven (veronderstel ik toch). Op één ding wil ik inzoemen namelijk waarom zijn er momenteel zoveel psychopaten? Wat is psychopatie? Ik ben niet geschoold in de psychologie en psychiatrie, dus beter zwijgen? En toch? Van binnenuit - van uit de psychologie en de psychiatrie - kan je het probleem niet oplossen, daar ben ik van overtuigd, zo zie ik het toch. Ik ken meerdere mensen waarvoor psychologen en psychiaters niet (veel) meer kunnen doen dan een bed aanbieden wanneer opvang onvermijdelijk is. Deze mensen hebben vaak "het ganse circuit - van psychologen, psychiaters, therapeuten, vele opnamen en zo meer - doorlopen. En dan? De nieuwste oplossing is euthanasie. Het kan inderdaad dat er geen andere oplossingen meer zijn, dat het zo ver gegaan is. Het positieve hieraan is dat de ganse sector toegeeft dat er mensen zijn die zij niet meer kunnen helpen. Dit is geen kritiek op de sector, dit is een vaststelling. Kritiek? Het is niet de schuld van de psychiatrie dat de samenleving barst van de stress. Cru uitgedrukt: de psychiatrie is meer en meer "de psychische vuilbak" van de maatschappij geworden.

Het is ongetwijfeld zo dat psychologen en psychiaters die "het ganse plaatje" kunnen overzien, én binnen én buiten hun eigen vakgebied, dat deze mensen heel waardevolle bijdragen kunnen leveren aan zowel de psychische zieke mensen als aan de maatschappij op zijn geheel, die trouwens ook vrij ernstig psychisch ziek.

De situatie is ernstig, maar niet hopeloos. Waar er zeker veel meer aandacht naar moet gaan is dat dwijlen met de kraan open weinig zin heeft. We hebben een geoliede machine - maatschappij - om burn-out en stress af te leveren, een situatie die echt uit de hand loopt, en dan stellen we vast dat de psychische geneeskunde in moeilijkheden komt. En dan nog wat extra besparen en dat loopt het helemaal vast.
Een idee: bij heel wat bedrijven is het zo dat - als iemand nieuw aangeworven wordt - hij of zij eerst enkele maanden in het bedrijf moet meedraaien voor alleer te kunnen beginnen met de job waarvoor deze persoon aangeworven was. Het zou misschien goed zijn om dit in de politiek ook zo te doen. De minister van binnenlandse zaken draait eerst een periode mee o.a. bij politie, de minister van justitie verblijft minstens een viertal dagen zelf eens in de cel, de minister van volksgezondheid draait mee o.a. in de crisisopvang van de psychiatrie en zo meer. Ten slotte: de ganse maatschappij is ziek, ook het beleid.

Ziektes van het denken